Van Marokkaans Europa naar Afrikaans Mauretanië

8 uur 29 vertrokken richting Mauritanië en verlaten ons paradijselijke overnachtings adres. Een dikke 800 km voor de boeg. We zijn iets verlaat. Niemand had namelijk de wekker gezet. Hasker schrikt om half acht wakker en wekt de rest. Snel naar het ontbijt. Herman en Hasker kunnen wel wat norrit gebruiken. Maar geven het lichaam enig respijt om te herstellen. Via de N2 gaan we richting Bir Gandouz. Eindbestemming van vandaag is Nouakchott. Rechts van ons is de zee en links van ons de duinen. Deze duinen hebben een andere kleur dan gisteren. Waar ze gisteren geelachtig waren zijn ze nu wat meer beige. De weg is goed en het zand stuift achter de auto omhoog. Om 9 uur 30 is het 22,5 graden. We rijden naar het strand even met de voeten in de zee en kijken of we een stukje over het strand kunnen rijden. Voeten in de zee lukt maar rijden over het strand levert enigszins een klein probleem op. Tot de assen in het zand ingegraven na 10 meter over het strand. Rijplaten, krik en schep zijn diverse malen nodig om het harde weer onder de banden te krijgen. Een uur later zijn we weer op de weg en zien een huisje waar je koffie kan krijgen. 4 honden wachten ons op, we lopen naar binnen en warempel er is iemand. Naar de situatie best een goed plekje om koffie te halen. En door. Muziek aan. We zijn in Cbir Gandouz kunnen nog 8 km en vinden een tankstation. Geen worries familie en vrienden. We hebben spare fuel bij ons. Komt allemaal goed. Herman blijft in de auto zitten tijdens het tanken. Doet ie anders nooit. Hasker gaat even kijken of alles goed met hem gaat. Trekt het bijrijders portier open en slaat stijl achterover, doet de deur dicht en weer open. Herman kijkt hem onschuldig aan. Een geur die de geur in de leerlooierij met gemak verslaat, als een dood dier dat ligt te rotten in de zon. Herman zijn darmkanaal slaat groen uit. Gelukkig staat er een forse wind, a la die van Herman, en de auto is snel doorgelucht. Het landschap verandert voortdurend. Van duinen naar rotsachtig naar eindeloos vlak. Dit allemaal in varianten. Op deze route ontelbaar kapotte autobanden. Worden blijkbaar na een klapband achtergelaten. Jammer. Vlak voor de grens met Mauritanië gaan we nogmaals tanken. Het kreng zuipt als een malle. Eerst moeten we Marokko uit. Paspoort controle, snuffelhond, visum einde en nog een controle later zijn we het land uit. Dan rijden we in een stuk niemandsland. Een 2 kilometer lange weg waar we de scheiding van de landen herkennen enerzijds aan een laatste Marokkaanse vlag en anderzijds aan het zeer slechte wegdek of beter gezegd geen wegdek. We worden bij de grens opgevangen door Mohammed Abdullah Sagrit Alacham. Hij is onze zelf aangeboden fixergids om ons door de controleposten te begeleiden. Mohammed koopt alles af. Visum, bordercontrol, auto inklaren en jawel we hebben ook de verzekeringspapieren te pakken. Normale wachttijd 3 tot 4 uur. Onze wachttijd 2 uur. Kosten in totaal €80,- Exclusief de €165,-  euro voor de visums. Dank Mohammed. 

De eerste indruk van Mauritanië is dat het direct een armer land is dan Marokko/Westelijke Sahara. Marokko is het west Europa van Afrika. Na een 5 kilometer worden we al staande gehouden. Een agent in legerkleding of is het een militair die politie taken uitvoert vraagt om kopieën van de paspoorten. Herman haalt Hasker zijn map onder de koelbox vandaan. Alleen hij heeft z’n paspoort papieren en dergelijke volop gekopieerd. Herman helemaal niet en Alexander een paar. Hasker had het gelezen in een reisverslag dat dit met grote regelmaat gebeurt. Alexander dacht dat het met eventuele overvallen te maken had. Hij heeft er dus een paar maar waar ze zijn is dan weer een vraagteken. Uiteindelijk volstaat de agent met een paar foto’s Van de paspoorten en een handgeschreven kenteken met het merk van de auto. Herman is hierna druk doende om de papieren bij te werken zodat we bij een volgende stop zo door kunnen. Nouakchott we komen er aan. De temperatuur loopt hard op en staat inmiddels op 40,5 graad. Het is 14 uur 56. Weer een uur terug in de tijd. Bied ons een langere dag. Nog een graad in de plus. Hasker kijkt naar links. Ziet nog een weg en ziet auto’s rijden. Je hallucineert zegt Herman, het zijn bomen. De weg is lang en recht, zit geen bocht in. 15 uur 31 en 44 graden. Temperatuur van de motor. Is om. Weidse steppes met lichte begroeiing. Wat helmgras en de Afrikaanse bomen die weid verspreid staan.  Bulten kamelen in dit gebied. Steken klakkeloos de weg over alsof ze willen zeggen: dit is mijn land en mijn grond. We komen een dorpje in. Grote puinhoop maar we moeten tanken. Er komt direct een bult volk om ons heen staan. Allemaal met van die hoofddoeken om zoals de Arabieren ze dragen. Hasker raakt met een motorrijder uit Spanje in gesprek. Hij maakt een reis door westelijk Afrika. Blijft bij het benzine station zitten omdat het te heet is. Inmiddels is het 47 graden. Auto vol getankt en dan afrekenen. €20,- is niet genoeg. €40 - ook niet. We moeten €80,- afrekenen voor 34 liter. Alexander belt met het thuisfront en hoort dat de omwisselkoers 1 euro om 50 Mauretanische slotties is. We zijn flink genaaid. Volgende keer beter. We doen een pitstop of beter gezegd een pisstop. De verzengende hitte slaat om ons heen. Het is dat het waait anders kan je hier niet zijn. Airco werkt gelukkig goed maar de  moet alle zeilen bijzetten. Lokale struikrovers houden ons aan. Geen idee of het politie is maar zo zien ze er wel uit. Herman mee naar de politie auto. Even koehandel 20 euries aftikken en we mogen weer. We zijn in de plaats van eindbestemming deze dag. Auto nog even aftanken. Hier komen we er achter met behulp van de pompbediende wat de juiste wisselkoers is. 1 mru is €0,27 euro. Weer wat geleerd. We rijden door de stad met Mercedes en Toyota om ons heen. Net een film. Auto’s uit de jaren 70 vervallen maar rijden nog. Grappig. We komen aan in het Casablu hotel. Wederom goed uitgezocht door de TripAdvisor deskundige. We eten in het hotel. Of het veilig genoeg is voor ons westerlingen op straat in de avond wagen we te betwijfelen. Aan de andere kant? Vaak ben je te bang. Morgen rijden we Senegal in. Bonne nuit, de Wandering Brothers