Hello Texas!

Is die wekker nou wel of niet gegaan? Verhip. Uitgedrukt. ‘k Wist wel dat 3 uur slaap te weinig was. ’t Ochtendritueel dan maar in de hoogste versnelling. Gelukkig maakt Robbert koffie. Kan ik de laatste spullen pakken. Net op tijd ritsen we de trolleys dicht. De bel gaat. Kevin, Margreet en Merric zijn er al. Toch nog even de tassen wegen. Helaas, te zwaar. Al die stukken kaas voor Sis moeten echt mee. Sambal, ketjap en Indische kruiden voor ons ook. Dan toch die satésaus maar achterlaten. Kunnen we ook zelf wel maken. Als Indo maak je eens per week Indisch. Zo stond t in onze huwelijkse voorwaarden ;-) Mooie traditie die ik er in hou.  J

Om kwart over 5 vertrekken we naar Aalsmeer waar we voor weinig de auto kunnen stallen. Even lijkt het erop dat die parkeergarage helemaal niet bestaat. Maar gelukkig, na wat heen en weer gebel mogen we van de parkeerwacht onze auto toch echt achterlaten. ’t Verhaal van Hasker & Inêz schiet wel even door m’n hoofd. Zouden wij straks onze wielen nog wel hebben?

Op Schiphol direct naar de incheckbalie. Als doorgewinterde reizigers gaan de McWhorters gewoon met een stalen gezicht in de prioritylane staan. En wij dus ook. Zo snel zijn we nog nooit ingecheckt.

Maar dan. ’n Volgend dingetje. Kevin wordt bij de douane tegengehouden. Mag ’t land niet uit op z’n Amerikaanse paspoort. Had z’n Nederlandse paspoort bij zich moeten hebben. De vorige keer had hij in Amerika problemen omdat hij op z’n Nederlandse paspoort reisde. Dus wat doe je dan. Dan neem je je Amerikaanse paspoort mee. Nederland komt ‘ie niet uit op een Amerikaanse paspoort. Amerika niet in op een Nederlands paspoort. En dat terwijl hij al 22 jaar in Nederland woont en al 22 jaar zo reist. Om gek van te worden. Margreet weet ‘m gelukkig op tijd tot stilte te manen en we mogen met z’n allen door.

Bij het boarden is Robbert aan de beurt. Wordt op drugs en explosieven getest. Visitatie blijft gelukkig uit. We mogen door.

Na een vlucht van negen en een half uur landen we in Houston. Hebben 3 uur om over te stappen richting Dallas. O nee, 4,5 uur. Nee, toch 3,5 uur. De vertrektijden op het bord wijzigen met de minuut. Met een dik uur vertraging hebben we alle tijd om een mega burrito weg te werken.

De vlucht naar Dallas duurt maar een half uurtje. Snel de auto ophalen en direct door naar ’t hotel. Ooit gezien wat een potje seroendeng doet in ’n koffer die ’t ruim in gaat? Eén grote kokosontploffing. Morgen maar even wat kleren wassen. Zo sneu als Robbert de hele vakantie naar kokos ruikt. Want ik was wel zo slim om ’t potje in zijn koffer te stoppen.

Nog snel even naar TGI Friday voor iets waar we ons de hele dag al op verheugd hebben: een margarita met nachos, buffalo wings, loaded potatoe skin en mozzarella sticks.

’t Is hier middernacht geweest. In Nederland wordt iedereen zo’n beetje wakker. De Texas Rangers gaan ook slapen. Welterusten.