Kamelen

We zijn gisteren geëindigd bij het café met de espresso. We rijden door naar onze overnachtingsplek. Hoe minder indrukwekkend het stuk tot dusver was hoe mooi het nu weer is. We rijden over een witte weg. Normaal gesproken is dit onverhard maar tot onze verrassing ligt er een gloednieuwe weg voor ons. Het gebied is moeilijk te omschrijven. Aan de kust, vlak maar ook heuvelachtig. Lage begroeiing op rotsachtige grond. Alexander is ontzettend scherp en ziet boven op een heuvel een paar kamelen staan. We zijn zo langzamerhand in woestijnachtig gebied. Een gevarenbord met daarop een kameel wijst ons erop dat ze er inderdaad zijn. Diverse malen zien we vissers huisjes of in ieder geval iets waar de vissers in wonen voorbij komen. 

We slaan rechtsaf de RP1302 op. Waarschijnlijk nergens te vinden op een kaart maar we rijden er wel. We zijn er bijna en zijn benieuwd wat we aantreffen. En dan zijn we het spoor bijster. We moeten naar het strand maar we staan op hoogte en we moeten dalen. Het pad is. Het te vinden. En daar zijn dan de Duitsers die hebben de juiste middelen aan boord en we rijden er achter aan. Het pad naar beneden is gevonden. We rijden over onverhard. Zand, modderachtig, tussen lage struiken. We vinden het kamp niet. Maar door. Uiteindelijk komen we bij water en zien aan de andere kant de tenten staan. Weer terug maar nu de shortcut. Het pad wat we in eerste instantie hadden moeten nemen doemt voor ons op. Omrijden kost benzine, en de benzine wordt schaars in de tank. We hebben geen idee waar het volgende tank station is. Probleem voor morgen. De weg weer op om er even later weer van af te gaan. Geen weg of wel een weg of pad of niets. Door over iets wat ooit een brug was of iets dergelijks. Aan de andere kant van het water een pad verder volgen. We belanden in niets. Terug richting een buiten verblijf van de president of koning of in ieder geval een zeer rijke Marokaan. Ze hebben ons waarschijnlijk al gespot. We rijden er dan maar heen en vragen de weg. De meneer geeft aan dat de weg er naar toe niet meer intact is. Dit schiet op, en geen peut meer en geen tent. Het is haast de reis van “net niet” aan het worden. Thalys net niet, boot net niet, tentenkamp net niet. Is de volgende tankstation net niet? We leren Herman anders kennen, hij kan ook beschaafd auto rijden. Maar goed het tentenkamp kunnen we op onze buik schrijven. Het is inmiddels 19 uur 11. Metertje loopt verder naar beneden. Herman denkt dat het lampje over 10 km gaat branden. Mooi spelletje want Hasker denkt van niet. Eigenlijk gaan we aan ons motto voorbij. “Vaak ben je te bang”. Eigenlijk is het best lachen. We hadden het bij onze koffie stop er nog over. Moeten we nog tanken en de jerrytank ook maar vol gooien. “Ah nee joh, is niet nodig.” Het lampje is inmiddels toch gaan branden en we doen langzaam aan, zitten in de slipstream van een ezel en wagen. De temperatuur is 24 graden maar Herman zijn hoofd geeft 42 graden aan. Alexander heeft een rietje in zijn mond en Hasker? Die zoekt een schoon toilet. Er wordt overlegd waar nu de overnachting gaat plaatsvinden. Dat kan zijn daar waar de auto stopt maar onze Booking.com specialist tovert wederom wat uit de hoge hoed. Hij bied ons drie keuze’s. Of een hotel in de rimboe wat er op de plaatjes leuk uit ziet maar we straks weer de helft van de route terug moeten rijden, of toch proberen in het tentenkamp te komen maar dan moeten we de hele weg weer terug afleggen of we boeken een prachtig hotel met zwembad en bar in Guelmin het plaatsje waar we zo denken te kunnen tanken. Het wordt de laatste. Voordeel hiervan is dat het leuk is voor jullie volgers dat we geen saai verslag hebben, dat we goed slapen, kunnen douchen en morgen de steaks die we vandaag hebben gekocht morgen tussen de middag ergens in het duinen gebied gaan barbecuen. En dan spreken we met de woorden van Johan Cruijf: elk nadeel heb zijn voordeel. Het metertje daalt gestaag, Herman houdt zijn buik in van de spanning. Heuveltje op en af dan zien we de poort naar Mekka! We kunnen uitrollen. Herman slaakt een zucht van verlichting en Alexander heeft een rietje in zijn mond.

Rechts van de weg een kamelen race wat een paardenrace blijkt te zijn. Mannen op paarden op een rij met geweren die naast elkaar rijden en dan op het laatst de geweren laten knallen. Leuk voor de trommelvliezen van de paarden. Je hebt hier geen partij voor de dieren gelukkig. Het tankstation is gevonden. Ook de jerrytank maar vullen. Volgende probleem. Achterklep wilt niet meer dicht. Schroeven uit de sluiting zijn verdwenen. We vragen bij het tankstation waar we schroeven kunnen krijgen. Rotonde recht door en aan de rechterkant zit de garage verteld de pompbediende. En ja hoor. We worden vriendelijk geholpen en krijgen schroeven. Prachtige garage Harrie. Zie de foto. In het hotel aangekomen is er ook weer WiFi en dat maakt dat het reisverslag weer gedeeld kan worden en jullie niet in spanning hoeven te zitten. We zijn in hotel Oasis beland. We nemen een biertje en daarmee ook het einde van het verslag van vandaag. Tot morgen, de Wandering Brothers