Route in between

Dinsdag 2 mei. Het ochtendritueel hebben we achter de rug, kus en knuffels worden gegeven, auto gestart. De fam is mee naar de parkeergarage gelopen om ons uit te zwaaien. Zij gaan vandaag richting het atlas gebergte wij gaan vandaag op route naar de westelijke Sahara. Niet de eindbestemming van vandaag maar we gaan een eind in de richting. Alexander heeft voorbereidend werk verricht om een onvernachtings adres te vinden en te boeken. Aber Meine gute, alles wat gevonden wordt is beoordeeld met een 1 of minder. Er is nog een laatste oplossing: een tentenkamp. Dan maar primitief. Gelukkig hebben we een schep mee om een gat te graven en toiletpapier om de reet mee af te vegen. De zee is de douche en stro zal het bed wel zijn. Dit kan wel eens de meest primitieve overnachting zijn in deze reis. Zoals iedere dag is het druk in Marakesh maar rijden we gestaag de stad uit. Wat gaat de dag ons brengen. De eindbestemming zou el auotia zijn. Dat gaan we niet halen. Tentenkamp ligt dichter bij. We rijden via de snelweg A3 naar Agadir om kilometers te maken en tijd te winnen voor spielerei. De kustwegen lonken naar ons en dat kunnen we natuurlijk niet weerstaan. We rijden door vlak gebied. De bergen definitief achter ons gelaten om de zandduinen er straks voor in te ruilen. Het landschap verandert van woestijnsteenachtig naar glooiend heuvelachtig. De huisjes die in plukjes bij elkaar staan hebben diverse kleuren. Anders dan in het binnenland. We staan voor de tol en moeten 60 dirham afrekenen. Meestal na een tolweg staat er politie. Ook deze keer en hoe. Een bloedmooie politie agente houd ons aan. Een lekker ding. We reden te hard. 156 waar we 120 mochten. Echt waar zegt Herman? Echt waar zegt ze. 400 Dirham. De penningmeester draagt deze 400 over aan Herman deze stapt uit en stapt even later weer in. Big smile on his face. De bekeuring is ingetrokken. Onze schoonheid vroeg waar we vandaan kwamen en wat ons doel is. Herman vertelt het hele verhaal en dat we net uit Marakech kwamen met als do Dakar. Ze vroeg wat we van het land vinden en daar was maar een oprecht antwoord mogelijk: prachtig! Ook vroeg ze of het de eerste keer was in Marokko. Ook dat werd beaamt aangezien dat voor Herman ook geld. Ze vroeg of we nog plek in de auto hadden want ze wou wel met ons mee en voor haar zouden we direct plek maken. Wat een toffe Marokkaanse chick. Herman stopt en moet eerst naar het toilet. We moeten zo langzamerhand onze Dirhams opmaken. In Agadir kopen we in. Vanavond barbecuen dus er moeten dikke T-Bones ingeslagen worden en lekkere biefstukken. Onze kruidenman speurt de schappen af. Ook dat is geregeld. Weer 500 Dirhams armer. We rijden door Agadir. Hasker en Alexander zijn hier al eens eerder geweest. De indruk van toen is de indruk van nu. Niet de moeite waard om te bezoeken tenzij je een goed hotel boekt en daar niet meer van het terrein af gaat. Van Agadir rijden we naar Tiznit via de N1. Daar slaan we af op de R104 richting Sidi Ifni. Het is inmiddels 13 uur 48. Temperatuur 26,5 graden. Valt best mee. De Airco werkt goed. De lunch wordt in de auto gedaan. Cashewnoten en cola. Het stilt de trek. De oude kustweg is voorzien van nieuw asfalt. De zee lonkt. We hebben een strak schema want we moeten om 18.00 uur in het tentenkamp zijn. Ze zijn hier aardig aan het bouwen. Campings en hotels. Herman schakelt terug maar niet in snelheid. Alexander chilt en Hasker heeft een dipje. Sidi Ifni is bereikt en we stoppen bij een barretje. Een espresso en een plak cake verder nemen we het besluit om het verslag van vandaag af te ronden. Hoe het tentenkamp bevalt vertellen we morgen. Vandaag niet veel beleeft. Een soort van tussen route. Morgen hopelijk weer meer want dan gaan we naar de Westelijke Sahara, verder Afrika in. Groet, de Wandering Brothers