Afscheid van de IJslandgangers en van de US

We worden veel te vroeg wakker. Hebben pas om 9 uur afgesproken, maar kunnen niet meer slapen. Douchen en maar alvast koffers pakken. Terwijl wij in de camper rommelen komt de een na de ander binnen. Nog frisdrank nodig? We hebben koffie en wasmiddel over. Hier, nog wat brood. Alles wordt bij ons gestald. Wat overblijft laten we morgen bij Roadbear achter. Of bij die alleenstaande moeder in die camper aan de overkant.
De IJslandgangers gaan vandaag door naar New York. Wij rijden mee tot de plek waar de campers ingeleverd worden. 'k Zit bij Hasker en Inez in de RV. "Waar moeten we naartoe?" "Robbert en Alexander hebben 't adres al ingevoerd." Duhh. Die zitten in de andere camper. "Geeft niet, rij maar achter ons aan." Bijna het terrein af. Oei, de achterklep staan nog wagenwijd open. Even goed remmmen en ze hoeven geen koffers meer in te checken. Laten we maar even toeteren. Is zo sneu anders. Annemieke stapt uit. Klep dicht. We gaan verder. Zien ineens de zijdeur van een meter bij een meter openklappen. Weer toeteren. Inez springt nu ook uit de camper. Dit keer rennen Inez en Annemieke om de camper om alle deuren te controleren. Goed zo! Verder. Hee, wat hangt daar? De afvoer van het toilet staat open. Kan wel zien dat Alexander vanmorgen met z'n hoofd ergens anders zat. Bij zijn zoekgeraakte telefoon. Die lag dit keer niet onder een wiel. Duidelijk gevalletje van inpakstress.
We volgen ze in de ochtendspits. Komen de snelweg op. Alexander geeft een dot gas. Er zitten drie vrachtwagens tussen de twee RV's. We kunnen niet zien waar Alexander rijdt. MacDonalds op de borden. We gaan eraf. De navigatie heeft het er moeilijk mee. Wij proberen zo lang mogelijk tijd te rekken en rijden maar wat. We don't know! Hoeven pas om 10 uur bij Roadbear te zijn.  Een minuut voor tien zijn we er.
De vlaggen worden gestreken en na dit plechtige moment vertrekken wij. Met de Linq Seattle in. Eerst naar de haven. Margreet en Merric het reuzenrad in. Wij aan de Margarita s en Bloody Mary's. De serveerster biedt spontaan aan dat Robbert ook 'n Bloody Mary mag. Huhh? Laat 'ie zich geen twee keer zeggen. 
Na de drankjes weer verder. Buurt verkennen. We lopen naar de vismarkt. Winkeltje in, winkeltje uit. Daarna eten. Bij Pike Place Chowder hebben ze de beste clamchowder van de US, volgens de recensies. Moeten we hebben natuurlijk! Lobster sandwiches erbij. Heerlijk!  
Nog even naar het toilet. Merric blijft wel heel lang weg. Margreet gaat kijken en komt een squadteam tegen dat het mannentoilet op rent om een arrestatie uit te voeren. Kevin wordt naar 't herentoilet gestuurd. Merric komt niets vermoedend 't toilet af. Gelukkig. 't Duurde gewoon even omdat hij n telefoon gevonden had.
We lopen weer langs de allereerste Starbuck. Dikke rij. Door naar de volgende bij Pike Place. En laten ze daar nou 'n stikstof gekoelde cold koffiebrew hebben. Net een Guinness, maar dan zonder alcohol. Een nieuw soort koffie die hier getest wordt. Als de cold brew bevalt wordt 't concept verder uitgerold. Moet Robbert natuurlijk proberen!
We lopen uren rond en halen met gemak onze dagelijkse 10.000 stappen. Naar de Needle. Door naar een park waar sculpturen staan ter ere van de Olympische Spelen. Momentje van rust. En weer door. We drinken wat bij een fontein. Het is er gezellig. Er wordt muziek gemaakt. Kinderen spelen in de fontein. Ouders liggen in het gras. Merric gaat er ook in. Kevin denkt veilig op de rand te zitten. De fontein spuit hard en zacht, al naargelang het volume van de muziek. Oeps, dat was er niet bij verteld. Harde muziek! Kevin kukelt bijna om als hij zich uit de voeten wil maken. Probeert ons met 'n list er ook onder te krijgen. 't Is wel bloedheet, maar  toch maar niet. Beetje vreemd om met z'n allen met kletsnatte kleren in n restaurant aan te komen. 
Bij de haven vinden we een gezellig terras. Heerlijke vis, uitzicht op de ondergaande zon met aan de overkant van het water: Mount Rainier. De cirkel is rond.