goodbye and Hello

En daar scheiden onze wegen. We zijn redelijk op tijd op gestaan om een nieuwe etappe aan onze reis toe te voegen. New York is het doel maar dan zonder de MCWhorters en de van Der Helmpies. Zij gaan vandaag Seattle nogmaals bezoeken. Twee keer naar de Starbucks dus. We kregen al een foto van een margharita. Lekker dan. Gaan wij in New York beter doen met een heerlijke mojito. De laatste spullen zijn ingepakt, we krijgen van Cindy een heerlijk belegd broodje, drinken nog een vers gezet bakkie troost van Robbert en stappen in de campers. We vertrekken met z'n dertienen naar de vestiging van Road Bear. Margreet wil daar nog even wat zaken regelen met Andreas. We rijden weg en horen getoeter van een man in een auto. Hasker denkt nog dat hij voorrang wou hebben van Alexander maar niets is minder waar. Alexander wou graag snel zijn bagage bij Road Bear uitladen en had daarom de achterklep maar opengelaten. Wel handig zo. Toch de klep maar dicht. We rijden naar stoplichten, staan op rood en dan op groen. Dat betekent dat je mag optrekken. Dat gebeurt dan ook maar dan staat Hasker opeens hard te toeteren, stopt, Inêz stapt uit en doet nog een zijdeurtje dicht. Even later ziet Cindy nog wat bungelen. Klepje van de riolering. Geheel hierdoor van onder de indruk neemt Hasker de verkeerde afslag maar ziet Cindy dit als een bonus rondje. Aangekomen bij Road Bear tanken we af, laten we de vlaggen zakken, halen de bagage eruit en krijgen we de eindcontrole door Ryan en Andreas. Het schijnt dat we toch het noodnummer hadden moeten bellen toen we in onze eigen camper ingebroken hadden. We hebben echter besloten dat het aan het bezoek van de van Dijkies lag en we niet meer in staat waren om helder na te denken. Bedankt hiervoor. Het is namelijk zo dat er een manier is om zonder schade een raam open te krijgen. Hmmm. Hasker geeft aan dat de airco het slecht gedaan heeft en dat er toch wel een kleine irritatie hierover is geweest. Andreas snapt dat en doet er verder ook niet moeilijk over. Goede organisatie dat Road Bear. We boeken weer bij jullie! Ondertussen nemen we afscheid van het vijftal. Ook de lepchrogain wordt weggereden. Snik, traan. Fuck it, we gaan naar New York!! Yeahh. Andreas belt de taxi's voor ons. Drie stuks anders past het niet met de bagage maar eerst, en dat zullen jullie niet geloven, zijn we voor het eerst deze vakantie naar een fast food restaurant gegaan. Mc Donalds voor een verlaat ontbijt met gewoon hamburgers en patat, kipnuggets en cola. De kids vinden het lekker en wij ook. Even spelen, WIFI aan, mails en berichten verwerken voor zover als dat kan. In de taxi's. Dames in één, Oscar met papa en Ruben met papa. Ruben roept: dag Seattle en we rijden weg naar het vliegveld. De kosten van deze taxi's zijn voor Road Bear. Moest nog wel even uitgelegd worden aan de taxichauffeurs. We komen aan op Seattle AirPort. Hasker huurt een karretje voor 5 dollar. Legt de bagage erop en ziet ondertussen Inêz en Annemieke over gebogen over de handtas van Annemieke hangen. Blikje cola geknapt. Dikke bende maar uit de knapzakken, zoals je tassen van dames ook wel mag noemen, komt namelijk van alles uit om de tas te drogen. Alexander had reeds de handtas van Inêz al snel weg gegrepen en staat met de kinderen bij een in de buitenlucht opgestelde incheckbalie. Op tien meter van waar Hasker het karretje had bemachtigd. 5 dollar naar de fielestijnen. Door de douane, in de rij. Gaat best snel voor de grondige controle denken we. Snel nog wat overgebleven blikjes drinken opdrinken en de rest gooien we weg. Bij het openen van de tassen ziet Hasker nog een blikje cola. Pfff, net op tijd. De controle valt ons tegen. Zou wel wat scherper mogen. Kinderen mogen de schoenen gewoon aanhouden, de mannen hun pet op en de vrouwen hun beugelbeha's. Inêz zegt tegen Hasker dat Alexander zijn shirt moest uittrekken, het slechte gehoor van Hasker is hier debet aan. Hij mocht zijn slippers aan houden was de werkelijke zin. Vlot gaat het dus en nu kauwgom halen en popcorn. Dan weer even wat eten, drinken en eindelijk klaverjassen. Zijn we gewoon niet aan toegekomen de afgelopen weken. De dames zijn in bloedvorm. Maken de mannen volledig in of willen ze nog een leuke reis hebben? We boarden in. Zijn op tijd en staan in onze rij te wachten. De stoelen worden verdeeld. Ruben, Charlotte en Maaike naast elkaar. Ook Oscar, Annemieke en Alexander zitten genoeglijk op hun plekjes op een rij. Hiervoor zitten Inêz en Hasker. We reizen vandaag 3 uur vooruit in de tijd. Dit betekent dat het tijdverschil met Nederland nog maar 6 uur is. We landen om 23.09 locale tijd in New York.  Mooi, koffers ophalen en naar de ground transportation desk. We bellen het nummer op de reservering en krijgen te horen dat we over 25 minuten opgehaald worden. Opeens gaat er een telefoon in de wachtruimte. Niemand neemt op want er zijn geen medewerkers meer. Telefoon gaat weer op dood maar even later opnieuw telefoon. Niemand neemt op. Er wordt voor een derde keer gebeld. Hasker besluit om dan maar op te nemen. Hello? Who am i talking to en hij krijgt antwoord. Het is iemand van de reserverings organisatie die de mensen die hebben gebeld voor een bustransfer naar buiten moet dirigeren. Hasker roept dus braaf als hij is de naam van de personen die het mannetje aan de andere kant van de lijn graag wil spreken. Familie Roof? En daar komen ze aan. Zij mogen alvast vertrekken. Wij wachten nog even, maken een groepsselfie en wachten nog even. Dan worden we opgehaald. Eindelijk naar het hotel. We zien Manhattan van veraf liggen. We zien de freedom tower en het empire state building. We zijn in New York! We stappen uit bij het hotel en onze bagage valt bijna de bus uit. We checken in. Euh, inchecken? Dat kan niet het hotel is overboekt en heeft pas morgen weer kamers beschikbaar. We worden naar een hotel twee blokken verderop gedirigeerd. We maken er geen probleem van. Het is al laat en waarschijnlijk helpt het ook niet. We krijgen 20 dollar each voor een taxi. Prima hotel en worden goed geholpen. Nog even eten bij een soort van supermarktje waarbij het lijkt alsof je in sequachewan bent. Nu naar bed en morgen de city that never sleeps ontdekken .