Home sweet home

Vrijdag de 29e. Ruben is jarig! Zingen! Helaas, niemand neemt op. Dan maar een videoboodschap die gelukkig wel aankomt. Na ’t ontbijt checken we uit. Op naar Lubbock waar Sis woont. Onze trip down memorylane brengt ons vandaag langs Fort Worth, een cowbowstadje waar de indoor Rodeo vandaan komt. Alles ademt hier cowboy en cowgirl uit. Jammer dat de Van der Gootjes en de De Jongs er nog niet bij zijn. Zij zouden dit ook geweldig gevonden hebben. Bij aankomst in Fort Worth wordt al het verkeer stilgelegd om een kudde longhorns via de weg naar de stal te kunnen brengen. Zo leuk om eens te zien!

Na de nodige bezoekjes aan shops en de Rodeo Arena toch maar weer een hapje eten. Margarita’s en TexMex. Sorry Mia! Dat houden we erin zolang het kan. Amerikanen zijn niet gewend te lopen en verklaren ons dan ook voor gek dat we lopend naar het restaurant gaan. ‘k Moet toegeven: het is wel heel erg heet en het is géén 10 minuten lopen. Dat komt ervan als je de verkeerde kant op loopt. ’n Goede training voor Canada.

Na Fort Worth gaat de tocht verder richting Lubbock. Er wordt hier echt olie gevonden, te zien aan het aantal nog werkende pumpjacks langs de weg. Jaknikkers voor degenen die net als ik niet weten wat een pumpjack is. Texas is een welvarende staat met al die oliebaronnen en rancheigenaren. Het verschil tussen arm en rijk is groot. Het ene moment rij je langs armoedige huisjes, het volgende passeer je dikke huizen. En dikke ranches. Zo doemt ineens een landingsbaan uit het niets op. Blijkt aangelegd te zijn door de eigenaren van de Four Sixes (6666), een megagrote ranch, zodat zij met hun privéjet kunnen landen.

Langzaamaan wordt de grond rood en wordt het bergachtig. Lubbock blijkt op 1000 m. hoogte te liggen. We rijden door Dickens, een klein stadje waar de oudste nog werkende gevangenis van de US staat. Op het moment dat we met onze fotocamera’s voor de deur staan gaat ‘ie open. Of we niet even binnen willen kijken. Ze beloven ons niet op te sluiten en voor we het weten staan we oog in oog met een gevangene, helemaal in het oranje gekleed. Hij zit vast, in afwachting van zijn voorgeleiding. ‘k Mag helaas geen foto van hem nemen. Zo bizar! Het lijkt een grap, maar het is echt een functionerende gevangenis. Met strop en al. Buiten patrouilleert een politieauto die het verhaal bevestigt.

Langs uitgestrekte katoenvelden rijden we door naar Lubbock. Passeren katoenvelden waar Kevins grootvader ooit katoenboer was. We komen in de buurt. Rijden door Kevins geboorteplaats Idalou en bekijken Kevins geboortehuis, komen z’n schooljuf tegen en rijden bijna bij de politie van Idalou binnen op ’t moment dat Kevin wil laten zien waar zijn kleuterschool was. Rond half 9 komen we in Lubbock aan, de plek waar Kevin & Margreet gewoond hebben. Sis wacht ons op met een lekkere maaltijd en een mooie wijn. Zo goed om haar weer te zien! We gaan al jaren met elkaar op vakantie. Een mooie traditie die we er graag in houden. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd!