Trip down Memorylane

Zo leuk om eens in een Amerikaans huis te slapen. Alles lijkt op de thuissituatie, maar is net anders. Je zet een ventilator aan, althans dat denk je, waarna Margreet denkt te gaan douchen maar in werkelijkheid in een sauna stapt. Althans, zo voelt het. Robbert zegt nog: Erik zou dit ook geweldig gevonden hebben. Al die gadgets.

Na ’n ontbijt met English muffins, waffles and melon gaan we de hort op. We hebben een druk programma: Kevin heeft z’n zinnen op een paar laarzen gezet, Margreet wil de shoppingmall in, Sis wil wijn kopen, Robbert koffiebonen voor z’n aeropress en waar ik naartoe wil, dat blijft een Secret.

Eerst wat cultuur snuiven: het openluchtmuseum van Lubbock, waar we veel over Texas, Lubbock en de lokale gebruiken leren. Wapens neem je echt niet mee een museum in. Daarna een tour over de campus van Texas Tech, de universiteit waar Kevin heeft gestudeerd. Wat een enorm terrein is dat! Lunchen bij Harrigans, een restaurantje waar Kevin & Margreet vroeger al kwamen. Inrichting is niet gewijzigd en de primerib soep staat ook nog op het menu. Gelukkig, want daar komen we voor. Alles is er lekker Amerikaans: glazen worden om de haverklap bijgevuld, de borden van tafel gerukt zodra ze leeg zijn. Natafelen kennen ze hier niet. Geen probleem want we hebben toch veel te doen.

Robbert wil koffiebonen kopen en heeft op ’t internet Yellow House Coffee gevonden. We kopen een zakje idioot dure, maar erg lekkere koffiebonen. Dan door naar een wijngaard waar het veel en veel te druk is vanwege een festiviteit. Door naar de volgende. Beter. Robbert krijgt eindelijk zijn eerste glas alcohol in de States. Geen enkel restaurant wil hem alcohol schenken, omdat hij nog geen 21 is. Deze mensen vast ook niet, maar ze weten niet dat een van de vijf wijnglazen voor Robbert is.

Op weg naar Kevins Boot City rijden we langs het allereerste huis van Kevin & Margreet. De eigenaresse komt net op dat moment naar buiten en als Margreet vertelt dat zij het huis 24 jaar geleden heeft laten bouwen worden we uitgenodigd even binnen te komen. We zijn natuurlijk wel nieuwsgierig. Alles is nog zoals het ooit is gebouwd. Zelfs de badkamer is nog precies zoals Margreet het 24 jaar geleden heeft ingericht. Alleen het blauwe aanrecht is vervangen.

Door naar Boot City waar Kevin een paar laarzen scoort. Het is inmiddels best laat. Hoogste tijd om te eten. Morgen maar voor Margreet en mij op pad.