De ML liefde op het eerste gezicht

3 uur 40 28 April als mensen nog dronken over straat lopen in Amsterdam, groningen of Zwolle gaat in het Belgische Zaventem de wekker. Wat een klote tijd. Herman heeft lekker geslapen, Alexander kort en Hasker? Die vind er wel wat van. Zijn geen tijden. We bellen onze vrienden van de Uber en kijkenxof er eentje wakker is die ons in  vier minuten naar het vliegveld kan rijden. Het is dat of een half uur lopen. Keuze is niet zo moeilijk. Op Brussel AirPort pakken we een ontbijtje. En zoals het goede reizigers betaamt hoort er op een vliegveld een biertje te worden gedronken. Je hebt immers vakantie toch. In het vliegtuig vraagt de bemanning of wij hun nieuwe drankje gin tonic willen uitproberen en ook dat slaan we niet af. Na een prima vlucht landen we om 8.50 in Spanje en daar treffen we compleet volgens plan Marten en Neree. Topgozers die de ML in goede staat naar Malaga hebben gebracht. We drinken samen een bak koffie en dan scheiden onze wegen. De jongens blijven nog twee dagen in de kustplaats. We stappen in onze nieuwe grote liefde en trappen het gaspedaal in. Eerst naar Gibraltar het staatje onder de hoede van GB hadden we nog nimmer aangedaan en kunnen we ook afstrepen. We nemen het besluit om hier de Ferry te pakken naar Tangiers. De enorme drukte bij de grensovergang doet ons hier toe te besluiten. Na enige navraag blijkt de Ferry vanuit Gibraltar al enige jaren niet meer te gaan en sluiten we aan in de kilometers lange file richting de Spaanse grens. We verliezen kostbare tijd maar dat geeft niet want het is niet anders. Auto uit auto aan, onze liefde rijd 1 op 3, au, rijden 100 meter en staan weer stil. Het is inmiddels 12 uur 41. Marokko lonkt. Herman wordt chagerijnig. We staan nog steeds stil. Alexander maakt zich niet druk en neemt zich een houding aan als de onverstoorbare majoor uit de strip “blauwbloezen”. Die met het rietje in zijn mond. Hasker ach wat vind Hasker. Eigenlijk niet zoveel.  De grensovergang is in zicht.  6 rijen dik. En traag…… Eureka we zijn weer in Spanje. Olé. Nu naar de Carrefour om wat materialen te halen voor herstel werkzaamheden aan de auto. Een van de uitlaatkleppen is kapot en gaan we afdichten en voor een probleem met de rembrkrachtiging kopen we condooms want wat dicht nu beter af dan een condoom.  Op weg naar de boot dan maar weer en je zal het niet geloven maar we hebben weer een Thalyssen. Deze keer wel op tijd maar niet compleet geboekt. De Mercedes stond er niet goed in. Eindelijk alles gelukt, we staan in de rij. Moeten wel twee uur wachten. De zon staat hoog aan de hemel en we beginnen te acclimatiseren. Even onderhoud aan de auto want we hebben dus tijd. Als alles verder goed verloopt dan komen we zo rond 23.00 uur aan in Fez. We zijn trouwens niet de enigen. Er zijn tal van avonturiers op pad. En eerlijk gezegd….. we lopen met onze auto niet uit de pas. De boottocht verloopt verder prima. We eten iets wat ze op deze boot eten noemen, lopen het dek op spotten dolfijnen, vullen een soort visum in, krijgen een stempel, rijden de boot af en moeten met de auto door een scan apparaat. We zien er zo toch zo vertrouwd uit. We zetten de auto op een soort verhoging. We moeten uitstappen aangezien het rontgenapparaat voor ons mens niet zo gezond is. Alexander maakt een foto. Daar zijn onze Marokkaanse vrienden niet zo blij zijn. Gootje wordt verzocht om de foto’s te verwijderen. Hasker en Herman zitten op een bankje en vinden het hilarisch. Gootje en grenzen. Haha, wel weer een leuke dag zo. Het is inmiddels 18 uur 44. De scan gehad en op naar de douane. Ook hier worden we staande gehouden. Hasker moet zijn paspoort en kentekenbewijs inleveren bij een overijverige ambtenaar. Komt een paar keer terug, Herman moet de kofferbak openen en krijgt de vraag of we ook een drone bij ons hebben. Met de ogen van een trouwe hond bezweert hij dat we die niet hebben. Euh……….. We krijgen alles weer terug met een klein kaartje als bewijs van goed gedrag. Dan valt de douanier zijn oog op groene blikjes. Je ziet bijna het kwijl uit zijn mond lopen. Hij kijkt verlekkerd maar wij zijn onvermurwbaar. Hij krijgt niets. De volgende ambtenaar staat al klaar en vraagt om het kaartje van goed gedrag en de weg is vrij. Nog minimaal 4,5 uur rijden naar Fez.  Getankt een droog Marrokaans brood gekocht, 2 happen en nooit weer kopen. Aan de kant van de snelweg staan om de kilometer politieagenten. Vinden we vreemd. Na een tijdje ziet Herman in zijn spiegel motorpolitie aankomen. 6 stuks die ons met een nood vaart inhalen. Vlak daarachter een Audi A6.  Daarachter weer twee motoragenten.  Vast een hoogwaardigheidsbekleder. Rutte zou er jaloers op worden. 20.17 uur. De dag veranderd in de avond. We rijden inmiddels op de N27 richting Meknes. De wegen worden steeds slechter. Her en der zijn controle posten. Het Afrikaanse leven toont zich. Overal in de plaatsjes waar we doorheen rijden is het druk op straat.  Thee drinken en voetbal kijken. Nog een keer tanken. Alexander rekent de dirham om naar euro’s, rekent af. En gas op de plank. En dan arriveren we eindelijk in Fez. Herman heeft ons er fantastisch naar toe gereden. Wat een pracht rit. De wegen waren echt slecht. Veel gelachen ondanks al het gehobbel. We zoeken het hostel op. Medina social club. Niet te vinden. Maar een local wijst ons de weg. We komen aan in een paradijsje. We nemen nog wat te drinken wat we nog ophalen in de bazar. Een wirwar van steegjes waar het nu rustig is maar morgen vol is van kleine winkeltjes. Het was een lange dag. Het bed lonkt en we sluiten af voor vandaag. Morgen gaan we de bergen in. Een nieuwe dag in het mooie Marrocco.