Treinen en Rafting

We beginnen bij gisteravond. Eigenlijk not done daar Cindy haar blog had afgesloten maar we maken een uitzondering. We zitten nog heerlijk buiten aan een kopje thee of koffie, de muggen zijn gaan slapen en er wordt overlegd hoe laat we naar de rafting locatie gaan. Het is stil, een heldere sterrenhemel straalt ons toe en een welkome nachtrust staat ons te wachten. Dan breekt de hel los. In Canada overdrijven ze niet met treinen en dan met name goederen treinen. Je zou haast zeggen kilometers lange vehikels die al piepend, krakend en vooral veel lawaai makend voorbij trekken op de rails die op laten we zeggen een 50 meter voorbij rijden. Er komt geen einde aan en Margreet vertelt dat dit ergens wel genoteerd stond. Margreet heeft ook goed nieuws. Ze toeteren niet. Cindy brengt vanavond het afval nog even weg. De berenbel gaat mee en de spuitbus haarlak die dienst doet als berenspray. Camping dude Alexander loopt mee als persoonlijke protector. Al rap zijn ze weer terug. De beren zijn gaan slapen en zo begint de nacht. De volgende ochtend staan 12 reisgenoten fris en fruitig op. Goh, wat hebben ze een goede nacht gehad. Allemaal lekker geslapen en uitgerust staan ze monter een broodje te smeren. De 13e, de grootste en de fijngevoeligste zit als een zoutzak aan de tafel en eet verplicht twee oude en droge witte broodjes met chocopasta. Wordt je beresterk van zeggen ze. Deze 13e hoorde elke trein, voelde de trillingen die de trein veroorzaakte en werd vier keer gebeld door een onbekend nummer. Dan maar een ibu400. Vertrektijd 9.15. Werkelijke vertrektijd 9.27. Ach het is maar 4,2 kilometer dus wat kan er fout gaan als we er om kwart voor tien willen zijn. We rijden weg met 13 man in een camper. Echt waar het kan. Na overleg komen we tot de conclusie dat we twee campers hadden kunnen uitsparen. nemen de juiste afslagen komen bij een rotonde nemen de tweede afslag en rijden verkeerd. Chauffeur en navigator denken het alsnog goed te doen maar worden door Kevin gecorrigeerd en keren om en rijden terug naar de rotonde waar we zien dat het rafting centrum vanaf deze kant duidelijk te zien is. Chauffeur en navigator valt niets te verwijten. Tassen met zwembroeken en alles wat we nodig denken te hebben nemen we mee. We gaan inchecken en Hasker ziet de formulieren al liggen. Een formulier voor de Jong en nog een voor de Jong, een voor MCWorhter en nog een voor MCWorther, 1 voor van der Helm en voor de Gootjes? Ai, niet geregistreerd. Dan blijkt dat kalmte en rust helpt bij het oplossen van het probleem en een reisgenoot die de Engelse taal perfect beheerst. Het volgende probleem volgt al snel en dat is dat er door Kevin en Margreet teveel betaald is. Iedereen kan dus mee en het geld probleem lossen we later op. We lopen naar beneden, krijgen de wetsuits aangemeten inclusief surfschoenen en mogen deze mee naar buiten nemen om ons bij de rv om te kleden en alle zooi daar achter te laten. We hebben de apenpakken allemaal op de juiste manier aan nadat Annemieke haar pakje eerst buitenstebinnen aan had. Geeft niet. Leuk momentje. Dan in de bus. Een old school bus brengt ons naar de boten. Een vrouw met gezin vraagt of Alexander en Hasker broers zijn. Voor wie is dit nou eigenlijk een compliment? Voor de goede orde laten we dit maar in het midden. Een jonge gast uit Nieuw Zeeland vertelt ons wat we gaan doen, hoelang het rijden is en what ever. Hierna moet iedereen vertellen wie hij is en wat hij doet maar vooral waarom hij ons moet redden. Alexander vertelde dat hij vader was van twee kinderen en nog maagd en daarom gered moest worden, Maaike omdat ze wereldkampioene turnen wil worden, Ruben omdat hij het grootste voetbal talent is, Kevin omdat hij net zijn ranch in Texas voor 1 dollar had verkocht, Cindy omdat ze de reisverslagen schreef voor mcjohego, Oscar omdat hij Oscar is enzovoort. We zijn er en krijgen de safety instructies. Charlotte dient als lijdend voorwerp en wordt de boot ingetrokken. Mag aan een peddel trekken. De jongens staan aandachtig te luisteren en Merric vertaalt. Prachtig. Margreet instrueert ze hierna nogmaals. Merric heeft zijn Go-Pro mee en maakt opnames. We worden verdeeld in twee boten. De De Jong en de Gootjes samen en de MCWhorters en de Helmies in de andere. Te samen met nog 6 andere boten gaan we de familyraftjng doen. Onze guide Julio, een Peruaanse Jodie Bernal met 10 jaar ervaring verwelkomt ons en vertelt hoe we moeten peddelen en al wat nog meer om goed de rivier over te gaan. We oefenen de high peddel five met de yell: mcjohego en we zijn onder weg. Peddel, peddel, peddel, stop, stop, stop. Right back, left front, go, go, go. We hebben de eerste Rabbit gehad. Zo noemen ze een stroomversnelling. Jongens voorin, vaders daarachter dan de moeders en uiteindelijk de meiden bij de hunk. De andere boot wil ons inhalen en Margreet, Cindy, Robbert, Kevin en Merric proberen ons nat te maken wat goed lukt. Heerlijk. Onze guide maakt het spannend en heeft een waterpistool waarmee hij de kids nat spuit. Iedereen vindt het leuk. We stoppen bij een watervalletje die we mogen beklimmen door het water. Klimgeiten Ruben en Oscar en Merric voorop samen met de meiden. Weer terug in de boot en op weg naar de lunch waarna onze wegen zich zullen scheiden. Er is voor 5 personen gereserveerd voor het volgende gedeelte van de rivier. Een sneller en zwaarder stuk waar je minimaal 90 pond voor moet wegen. De lunch is perfect verzorgd. Steak, chicken and salmon are beving served. Toilet bezoek is je behoefte doen in een gat in de grond en dan gaan de vijf wederom op pad en worden uitgezwaaid door de rest die toch een tikkeltje jaloers zijn allemaal maar des te meer redenen om dit nog eens dunnetjes over te doen. Alexander en Hasker hebben weer dezelfde guide en dat geld ook voor Kevin, Cindy en Robbert. De rivier is een stuk wilder en gevaarlijker. We gaan weer door een Rabbit en Alexander valt bijna uit de boot, houdt zich vast maar kan niet meer terug daar Hasker naar links is geschoven. Hasker grijpt echter Alexander bij zijn vest en sleurt hem weer op zijn plek. De mannen gieren het uit en schreeuwen de yell: mcjohego! De rest van de boot snapt er niets van maar doet braaf mee. Ook in de andere boot hebben ze het naar hun zin. Wat is dit gaaf. Hun gids is helaas een saaie donder. Bij hun in de boot zit een aziaat. Deze mag midden voorin de boot zitten. Hij weet echter niet dat dit het natste stuk van de boot is. Zeiknat dus. We gaan van de ene Rabbit naar de andere, zien mensen te water gaan die weer worden gered, golven slaan over ons heen, een boot die bijna omgaat. Teveel om op te noemen. Als laatste mogen we de boot uit. Het water in en hangen aan de boot. Hup er weer in en de Goot en De Jong trekken de ene na de andere weer in de rafting boat. Kevin doet een bommetje en weer in een andere boot zitten chinezen die ook het water opzoeken maar aan een kant van de boot gaan hangen en de guide redelijk in paniek raakt om ze weer in de boot te krijgen. We zijn er en helpen de boten opladen waarna we onze gids bedanken en weer terug gaan naar het vertrekpunt waar we op worden gewacht door de kids. Hoe was het en was het gaaf en zou ik het ook kunnen en leuk vinden? Ja hoor zeggen we met z'n allen. Maar nog even een paar jaar wachten. De financiële afwikkelingen worden gedaan en dan vertrekken we terug naar de campground. De kids gaan zwemmen, Kevin, Robbert, Margreet en Cindy gaan shoppen in Golden, Inez en Annemieke doen de was, Alexander gaat verder met Ik Hou van Holland en Hasker? Ja, wat Hasker doet? Die maakt vandaag het reisverslag. Dan naar het zwembad. De kinderen maken salto's van de duikplank en dan moeten de vaders natuurlijk ook. Margreet neemt ook een frisse duik en Kevin, Cindy en Robbert drinken bier in de Wolfs Den. Uiteindelijk komt Kevin ook naar het zwembad met een big smile. Margreet zegt: zie je die smile? Die heeft hij alleen als hij bier heeft gedronken. Uit het zwembad gaan de youngster naar de speeltuin terwijl de older ones beginnen met de voorbereidingen voor het avond eten. Het is inmiddels alweer 20.30 uur. Cindy doet de kip. Dat smaakt weer heerlijk net zoals alle keren dat zij de voorbereidingen heeft getroffen. Dat wil niet zeggen dat de andere dames dat niet kunnen maar ..... We zitten op de dijk of is het een fietspad of een wandelpad. Stoeltje, biertje, muggen, gezellig. De kinderen komen terug uit de speeltuin. Ze hebben goed nieuws en slecht nieuws. Het goede nieuws is dat Maaike de flik flank kan. Het slechte nieuws is dat ze ruzie hebben gehad met een paar locale kids. Het goede nieuws hiervan is dat ze voor elkaar opkomen. Het eten is op, de marshmallows gaan in het vuur en dan gaan de kids naar bed. Het was wederom een leuke dag, een top dag. Morgenvroeg vertrekken we op tijd naar Watterton Glacier National Park. Vertrektijd 7.45 uur. Dit gaan we vast redden. Dûhhh.